آلمانی مثل مان! بدون آلایندگی مثل موتور هیدروژنی! حالا این دو ترکیب در یک اتاق گرد هم آمده اند و کشنده هیدروژنی مان hTGX را ساخته اند. یعنی کشنده نوآورانه برتر سال ۲۰۲۵ از نگاه بنیاد ITOY اروپا. با مجله خودرو اتوبان همراه باشید.
زندگی بدون کربن اضافه تر، دلیلیست بر استفاده گسترده از وسایل نقلیه برقی-باتری و یا هیدروژنی. استفاده از سوختهای فسیلی سنتی مثل گازوئیل در جوامع پیشرفته روز به روز در حال کاهش هست. امروزه دیگر استفاده از اتوبوس، ون، کامیونت و کشنده های برقی امری بعید و غیر معمول نیست. حالا MAN تصمیم گرفته با یک خیز بزرگ بعد از تحول در تولید اتوبوسهای شهری با آلایندگی صفر، این بار سراغ ساخت خودروهای سنگین با کاربری های مثل حمل نقل در معدن و حمل چوب برود. بد نیست بدانید پیشتر از این ولوو، هوندا و HGV انگلستان هم نیز تلاشهایی در راستای ساخت کشنده های احتراق هیدروژنی داشته اند.
کشنده هیدروژنی مان hTGX دقیقا جایی به کار می آید که به دلیل عوارض زمین امکان استفاده از کشنده های برقی-باتری وجود ندارد یا به خاطر نوع کاربری وسیله نقلیه سنگین، امکان کارگذاری پک های باتری بروی شاسی خودرو موجود نیست.
مشخصات فنی کشنده مان hTGX
برویم سراغ اصل مطلب! موتور هیدروژنی با کد H45 (تزریق مستقیم) ساخت شرکت مان که قادر به تولید حدود ۵۲۰ اسب بخار قدرت و حدود ۲۵۰۰ نیوتن متر گشتاور می باشد. این موتور بر پایه موتور نام آشنا و دیزلی مان با کد D38 بهینه سازی شده است. این ارقام یعنی به لحاظ حرکتی با خودرویی مشابه با نمونه های گازوئیلی مرسوم روبرو هستیم. ولی بدون دوده! فقط بخار آب… فرآیند شیمیایی ساده آن نیز به قرار مقابل است: 2H2 + O2 → 2H2O
آرایش محوری مرسوم ارائه شده برای این محصول از الگوی ۶×۴ و ۴×۲ تبعیت میکند. این کشنده با هر بار سوخت گیری قادر به پیمایش مسیری حدود ۶۰۰ کیلومتر خواهد بود. مدت زمان هر سوختگیری مخازن تحت فشار این کشنده حدود ۱۵ دقیقه خواهد بود.
کشنده های هیدروژنی از چه موقع به جاده ها می آیند؟
سوال خوبیست … باید گفت بزودی ولی نه آنقدر هم شتابزده! این کشنده ها به علت نوع متابولیسم پیشرانه، عملا دارای آلودگی صفر یا بهتر است بگوییم نزدیک به صفر هستند. خروجی اگزوز آنها معمولا جز بخار آب چیزی نیست. به لحاظ توانایی حرکتی هم کاملا قادر به رقابت با نمونه های سنتی هستند.
همه اینها عالیست ولی بزرگترین دلایل عدم گستردگی استفاده از آنها به موارد زیر ختم میشود:
- عدم وجود زیرساخت سوختگیری مناسب
- برخی ملاحظات و مشکلات ایمنی در نگهداشت هیدروژن مایع تحت فشار
- استحصال هزینه بر هیدروژن
- مشکلات استفاده از خودروهای هیدروژنی در دماهای پایین
موارد فوق فعلا این کامیونها را به گزینه ای برای استفاده در مسیرهای مشخص و احتمالا کوتاه تبدیل می کند. برای کارخانجات، نیروگاهها، بنادر، شرکتهای چوب بری و… مان hTGX در اروپا گزینه ای منطقی می تواند لقب بگیرد.
نظرتان را با ما در این مورد در میان بگذارید.
دیدگاهتان را بنویسید